در مجموعة قوانين رسمي ايران، به موجب دو قانون، كه يكي مصوب 3 آذر 1348 و ديگري 6 دي 1352 ، و هر دو هنوز به قوّت قانوني خود باقي کارت ویزیت است، از همه‌گونه آثار معنوي، از نوشته‌هاي علمي، فني، ادبي و هنري گرفته تا آثار موسيقي و ديداري ـ شنيداري، آثار عكاسي و نقاشي و معماري و حتي طرحهاي مهندسي حمايت  مي‌شود. هر دو قانون «پيشرو، مترقي و مهم بوده و هنوز هم هستند ... و هيچ‌گونه بار ايدئولوژيك نداشته‌اند و صرفاً به مسائل فني پرداخته‌اند...» (پهلوان ، چنگيز ، 1369، ص 174 و 175 ؛ نيز نگاه كنيد به : 1993 Karim, Emami,). «قانون حمايتِ حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان » ، مصوب 1348 ، شامل چهار فصل، سي و سه ماده و سه تبصره است. در فصل يكم پديدآورنده و اثر تعريف چاپ تراکت شده است. مؤلف، مصنف و هنرمند «پديدآورنده» قلمداد شده ، و آنچه از راه دانش، هنر يا ابتكار پديد مي‌آيد، با توجه به طريقه، روش در بيان، ظهور و ايجاد آن، «اثر» خوانده شده و اين مواد و مطالب در شمار اثر قرار گرفته است.